«Μα πώς κάνουν επιτέλους οι Μπαλαρίνες;»
Έτσι…
Μια απάντηση παιδική. Ανέφελη. Που φανερώνει άγνοια κινδύνου.
Κάπως έτσι, αγνοώντας τον κίνδυνο, ξεκίνησε και ο χώρος μας. Πρώτα στα ανώδυνα όνειρα μας, μετά σαν ψίθυρος στις βραδινές συνευρέσεις, λίγο πιο σοβαρά όταν φάνηκε ο τρόπος που μπορεί να γίνει κι ύστερα…
Κι ύστερα δουλειά. Πολλή δουλειά. Ιδέες, σβησίματα και γραψίματα, επιβεβαιώσεις και αναθεωρήσεις. Οι σωστοί άνθρωποι, ο χρόνος, το άγχος, αναποδιές και κακοτυχίες, μέχρι να ανάψει εκείνο το μαγικό φως που θα έδειχνε, για πρώτη φορά, αν αυτό που ονειρευόμασταν από μικρά, έγινε πραγματικότητα.
Κι έγινε. Εκείνο το Νοέμβριο του 2022.
Για την Κατερίνα, που της έλαχε φιλόλογος και αίθουσες φροντιστηρίων και παιδιά, που θυμάται του καθενός το όνομα και τις ιστορίες του, και τα χαμόγελα τους και τη τρέλα τους και είπε, «ας κάνουμε ένα χώρο να τα χωρέσουμε όλα αυτά».
Για την Ιφιγένεια, που δηλώνει εργάτρια του γυαλιού αλλά πέρασε αρκετά φεγγάρια συντηρώντας έργα τέχνης και που πάντα ήθελε να βλέπει χώρους που η ζωή φωνάζει την παρουσία της και τι καλύτερο από ένα μέρος που τη παρουσία αυτή την αναγγέλλουν παιδιά.
Για τον Αλέξη, που ρώτησε κάποτε, κάποιον, «πώς μπορώ να βοηθήσω;» και από τότε δεν σταμάτησε να το ρωτάει και, ποιος να το ‘λεγε, πως αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται όταν θέλεις να φτιάξεις έναν χώρο με μια παρέα: να ρωτάς, «πώς μπορώ να βοηθήσω;».
Για την Μαρία, που περίμενε, σαν έτοιμη από καιρό, εκείνο το μέρος που θα ταίριαζε. Εκείνο το σπάνιο σημείο που θυμίζει αγκαλιά, για να το αγκαλιάσει κι αυτή. Και την βρήκε πρώτο αυτό κι εκείνη δεν αρνήθηκε.
Για τη Νικολέττα, που ατσαλώθηκε με γνώση, με χαμόγελα, με όρεξη, με θάρρος και θράσος και έφτασε έξω από την πόρτα των Μπαλαρίνων κι είπε: «εδώ με χρειάζονται», και έβαλε τη στολή υπερήρωα που έκρυβε κάτω από τα ρούχα της.
Για όλους μας, το Έτσι Κάνουν Οι Μπαλαρίνες είναι πολλά παραπάνω από ένα βιβλιοπωλείο, ένα χώρο συνάντησης, ψυχαγωγίας και παιχνιδιού.
Είναι ένα από τα λίγα και πολύτιμα αποδεικτικά στοιχεία πως, μια εξίσωση πείσματος, δουλειάς και τύχης, μπορεί να κάνουν ένα όνειρο, πραγματικότητα.
Πόσο κλισέ.
Πόσο υπέροχο.